«មន្តគាថាបុរាណ»

គាថាស័ក្កិសិទ្ធិ

  

   មន្តគាថាបង្ក្រាបសត្រូវដែលប៉ុនប៉ងមកយាយីបៀតបៀន៖

ឱម នមោ ឥតិបិសោ ភគវា អរហំ សម្មា សម្ពុទ្ធោ អរហន្តា តេជោ សោតា បដិផល្លា តេជោ អនាគាមិ តេជោ ឬទ្ធីសិទ្ធី តេជោ ជយ ជយោ សព្វសត្រូវវិនាសសន្តិ។៚ (សូត្រ ៧ ចប់)

មន្តគាថា មហាទម្ងន់៖

៚សិវិវេ កកោអំ វិសំ វិសំអះ។៚

ត្រូវតាំងស្មារតីអោយមាំ សូត្រ ៣ ចប់ រួចផ្លុំដៃ ផ្លុំជើង។ កុំប្រើក្នុងផ្លូវអាក្រក់ និងកុំប្រើពេលជិះទូក-កប៉ាល់ក្រែងចៃដន្យលិចទៅនាំអោយហែលទឹកមិនរួច។

មន្ដគាថាចងស្នឹងជុំវិញរបងផ្ទះ ការពារទ្រព្យសម្បត្តិ៖

៚វិលៗវង់ៗ វិលដូចកន្ដេះឡង់ វង់ដូចកង់រទេះ វិលៗវង់ៗ វិលវង់ដូចព្រះច័ន្ទ វិលវង់ដូចព្រះអាទិត្យ។៚ (សូត្រ ៩ ចប់ ក្ដាប់ដុំថ្មតូច ៨ ដុំ បោះទិសទាំង ៨)

មន្តគាថានេះ គឺជាការចែករំលែករបស់ព្រះភិក្ខុ ឋានវឌ្ឍោ អ៊ុក ថន

មន្តគាថាស្រាយចំណងបាលី៖

៚ថុជអ ឯហិ ម្ងឹម្ងាំ ភ្ងឹភ្ងាំ សល្ងាំក្ងាំ អអ។៚(សូត្រ ៩ ចប់)

មន្តគាថាប្រមូលប្រមុំប្ដីប្រពន្ធបាក់បែកគ្នាឲ្យស្រឡាញ់គ្នាវិញ

៚នមេត្តា មោករុណា ពុរត់រក ទ្ធាអាល័យ ទើបខ្ញុំនិមន្តផ្កាបី ស្ដីហៅស្រីរ័ត្ន អញប្រើផ្កាទៅ ផ្កាអើយប្រញាប់ បើបានការហើយ ផ្កាវិលឲ្យឆាប់ ដូចពាក្យបងផ្ដាំ សូមស្រីខ្មៅក្រឡេកញញឹម ឲ្យបងសង្ឃឹម ប្រើបានដូចចិត្ត អញហៅឈ្មោះណា អញហៅឈ្មោះ (…..) នេះ មកដូចចិត្តបំណង នវើយឆាប់មកកុំឈប់ មោឃើញម្លប់កុំជ្រក ពុវើយឆាប់មក ទ្ធាវើយអាល័យ យកុំបីរសាយបានឡើយ។៚

*បញ្ជាក់៖ មន្តគាថានេះពូកែស័ក្តិសិទ្ធណាស់ ចម្លងតាមក្បួន មហាផ្លាង ឌឹម ជាគ្រូមន្ដអាគមដ៏ល្បី នៅវត្តកោះប៉ែន។ សូត្រមន្តគាថានេះ រួចផ្លុំបញ្ចូលក្នុងក្រមួន ឬទឹកអប់។ បណ្ដាំគ្រូ៖ លាបក្រមួន ទឹកអប់ លើសក់ មុខ ចិញ្ចើម។ រណ្តាប់រៀបគ្រូមុនធ្វើ៖ ផ្កាឈូក៥ (ឬផ្កាផ្សេងៗទៀតក៏បាន) ទៀន៥ ធូប៥ បារី៥ ស្លា៥ ម្លូ៥ ស្លាធម៌ដូង១គូ បាយសី១គូទឹកអប់ឆ្វេង-ស្ដាំ ក្រណាត់ស១អាវ ប្រាក់ពីដើម ៥០០រៀល។ ហាមផ្ដាច់ មិនឲ្យយកទៅធ្វើព្យាបាទគេដាច់ខាត បើជួយសង្គ្រោះគេបាន។

បាលីសូត្រការពារអំពើស្នេហ៍៖

-ពុទ្ធំ គ្ង្រឹ គ្ង្រឹ មាមិ អរហំ មិធិតិ ព្រះពុទ្ធគុណំ ព្រះអរហំ ជិវិត អតពន្ធនំ អធិដ្ឋានមិ មិករោ ឈរនៅនុះសិន មិគៈរ្ងំ ឈរនៅនុះចុះ។
-ធម្មំ គ្ង្រឹ គ្ង្រឹ មាមិ អរហំ មិធិតិ ព្រះពុទ្ធគុណំ ព្រះអរហំ ជិវិត អតពន្ធនំ អធិដ្ឋានមិ មិករោ ឈរនៅនុះសិន មិគៈរ្ងំ ឈរនៅនុះចុះ។
-សង្ឃំ គ្ង្រឹ គ្ង្រឹ មាមិ អរហំ មិធិតិ ព្រះពុទ្ធគុណំ ព្រះអរហំ ជិវិត អតពន្ធនំ អធិដ្ឋានមិ មិករោ ឈរនៅនុះសិន មិគៈរ្ងំ ឈរនៅនុះចុះ។

មន្តគាថាបង្ក្រាបអំពើអាប ធ្មប់ ខ្មោច ព្រាយ បិសាច៖

៚មហំ មានតែអង្គឧ អញ្ជើញគ្រូចូលមក រោសែថោសករ្ងំ ឧព្រះភ្លើង ព្រះអាទិត្យកើតឡើង ឥតបីនឹងក្តៅ ឧឆេះ ក្រឡាឆេះសារពើឆេះ ឱមសិទ្ធីស្វាហាយ្យ ធុសនសោ ពុទ្ធំកម្ចាត់ ធម្មំកម្ចាយ កម្ចាត់មេព្រាយ កម្ចាយមេពិសអារើស ម្តាយដើម កុំបីហងមកនៅមាត់ទ្វារ កុំហងមកប្ងាំអញជាគ្រូបាធ្យាយ។៚

មន្តគាថាបង្ក្រាបអំពើអាប ធ្មប់ ខ្មោច ព្រាយ បិសាច៖

៚ពុទ្ធោអរហំ ធម្មោអរហំ សង្ឃោអរហំ ទិម្ងំស្ងំអ្ងំឧ ស្ងំវិធាបុកយប អស្ងំវិសុលោបុកយប ឧមហាជំពូពេជ្រ ស្តេចមហាជំពូធំ ទើបគ្រូប្រើអញផ្លុំមន្ត សម្លាប់មេពិស ពិសធ្មប់ ពិសអាប ពិសច្រាបស្កន់បា ពិសព្រាយល្បាក់សា ទើបគ្រូប្រើអញ ស្តោះដល់ទៅ មេពិស ពិសព្រាយណាៗ សឹងខ្លាចចេស្តារបារមីអញហោង។៚

មន្តគាថាបំបាំងភ្នែកសត្រូវមិនអោយមើលឃើញ៖

៚ប៉ោក្ងាំក្ងាំ រកណ កថាណំ។៚ (កាច់មែកឈើបាំង)

៚នមោមេបាំង កកើតរូបំ ព្រះព្រហ្មប្រោសឲ្យ ឥសីបាំងមុខ ព្រះឥន្ទបាំងក្រោយ ព្រះព្រហ្មប្រោសឲ្យ ឈ្នះអស់សត្រូវ។៚

គាថាស្តោះស្កន់ស័ក្តិសិទ្ធ

មេទី១៖
៚ឧមៈ ស្កន់ ស្កន់ទល់ ស្កន់ហល់ ស្កន់ហើម ស្កន់ម្តាយដើម ស្កន់ស្វា ស្កន់ខ្លា ទើបគ្រូប្រើអញឲ្យស្តោះពេលព្រឹក ត្រជាក់ដូចត្រឡាច ស្តោះពេលល្ងាច ត្រជាក់ដូចរនោងសាញ ឪមសិទ្ធីស្វាហៈ។៚
មេទី២៖
៚នៈ ផាត់ មោផាយ ពុះផាត់ឲ្យឆ្ងាយ ទ្វាវិនាស្សន្តិ យៈ អសេសតោ (សូត្រ ៧ចប់ ផ្លុំម្តង និងជាហោង)។៚
ចំលងតាមក្បួន លោកគ្រូ ជុំ សេង នៅក្រុងភ្នំពេញ

មន្តគាថាសម្រាប់សូត្រព័ទ្ធសីមាការពារ៖

៚ជាលោ មហាជាលោ ជាលំ មហាជាលំ ជាលិតិ មហាជាលិតិ ជាលិតំ មហាជាលិតំ មុត្តិ មុត្តិសម្បត្តិ មុត្តិ មុត្តិសម្បត្តិ មុត្តំសម្បត្តំ សុត្តំគមិត្តិ សុត្តំគមិត្តិមិត្តិ យីតិមិត្តិ យីតិទិដ្ឋលាតន្ត លាមន្ត លារោគ តលាករ លាទុព្វ លារិត្តិរិត្តិ លិត្តិលិត្តិ កិត្តិកិត្តិ មិត្តិមិត្តិ មុត្តិមុត្តិ ចិត្តិចិត្តិ ចុតិចុតិ ធារណីធារណី ឥមិស្សំរាសីមាយំខេត្តេ សមន្តា សដ្ឋីយោជន សតសហស្សានិ ពុទ្ធា ធម្មា សង្ឃា ជាលបរិក្ខ រត្តេ រក្ខន្តុ សុរក្ខន្តុ។៚

មន្តគាថាសូត្ររំដោះចំណង៖

៚ឧម នមោ សិទ្ធី វិធូរោ ទេវតា សិទ្ធី មហាបញ្ញា ចករោ សិទ្ធីភូតានំ សិទ្ធីស្វាហៈ។៚ (គាថានេះកាលព្រះឥន្ទឱ្យព្រះវិធូបណ្ឌិតភាវនានៅពេលបាណក្កុយក្សចាប់ព្រះអង្គចងជាប់នឹងកន្ទុយសេះ។ ក្រោយពេលភាវនាមន្តគាថានេះហើយក៏បានដោះស្រាយចំណងរួច)។

មន្តគាថាសីមាកថាវិល៖

៚ឪម្មៈ វិលវង់ វង់ដូចព្រះអាទិត្យ អញសែកអោយជិត ដូចសីមាព្រះវិហារ អញសែកមន្តវិជ្ជាដូចមន្តព្រះសិអារ្យមេត្រីនិមន្តគាថាទាំងមួយសែនកោដិចក្រវាឡ ព្រះឥន្ទ ព្រះព្រហ្ម ព័ទ្ធជុំជិតដូច បន្លាឫស្សីព្រៃ ភ្នំគិរីវង្គត សត្កបរិភណ្ឌ អញសែកឲ្យជាប់ ឪម្មៈចាក់ មហាចាក់ ឪម្មៈចង មហាចង ទើបគ្រូប្រើអញចងនាងរាគី រាគា វិឡាគ្រុឌព្យាធរ ផុសចេញមកពីនគរលង្កា ឪម្មៈសីមាកថាវិល ឪម្មៈវិលវង់ ពេញទាំងដី សិទ្ធីស្វាហៈ។៚ (សូត្រ ៧ចប់)